Suçlu kim?

İnsan avlamakta ki, usta avcıdır nefs, tuzakları çoktur.
O sessiz bir avcı olduğundan, avlananların haberi yoktur.
Nefs oyunlarının temelini, hevesler ve arzular oluşturur.
İşte nefs, bu oyunlarla kurbanlarını avlar ve affı yoktur.

Yuvada bekleyen örümcek gibidir nefs, avını beklemekte.
Ağına düşenleri evvela yakalayıp, sonra da zehirlemekte.
İşte örümceğin saniyeler için de yaptığı bu basit eylem.
Nefsin yapışkan ağına düşenlerle, aynı manaya gelmekte.

Maziye baktığında ömrün birkaç saniyelik değil mi? Ne dersin!
Onun için bu örümcek olayından ayırma kendini, çünkü değilsin!
Hele çevrene bir baksana! Zehirlendiğini kim kabul ediyor ki?
Bu kabullenmemek dahi zehrin etkisiyledir, sen nefsini bilesin!

Eğer kimse zehirlenmediyse, bu insanlık böyle neler etmekte!
Onun için mi herkes neme lazım diyerek, aynı yöne gitmekte?
Yoksa herkes zehirlendiğini biliyor da ondan mı ses etmiyor?
Öyleyse taştan ne farkımız kalır ki taşlar da sükut etmekte!

Kimse övünmedi mi insanlığından, demler vurulmadı mı vicdanlardan?
İlan etmedi mi ki, haklılığını herkes her yer de bilâkis lisanlarından.
Ne tuhaftır ki hiç kimse, kendini haksız olarak görmekte istemiyor.
Herkes kendini haklı gördüğü için de, suçlu olanlar ötekilerdir diyor!

Ötekiler de kendi açısından, suçlu olanlar ötekilerdir diyor.
Sonuçta herkes ötekileri suçlamayı, kendine görev ediniyor.
Bu olay kısır bir döngü olunca da, herkes haklı nasıl olacak?
Herkes kendince haklı olunca da, pekâlâ suçlular kim olacak?

Herkes birbirine öteki olunca, ötekiler kavramı yok olur.
Ötekiler kavramı yok olunca da, suçlu olanlar herkes olur.
Bu aynı ayna da ki hareketlerin, sana geri aksetmesi olur.
Sen aynayı suçladıkça, o yansıyanın da seni suçlaması olur.

İşte arkadaş hayat aynası sana böyle aksediyor... Dikkatli ol !...
Karşındakine sen deyince, bu ben demek oluyor... Mantıklı ol !...
Sen ötekileri suçlayınca, bil ki kendini de suçlamış olacaksın...
Kendin suçluyken de bir başkasını nasıl suçlarsın... Akıllı ol !...

& & &