Aşk-ı Debian

Temelinde aşk olanın hedefinde duygu olur.
O duyguya gark olanın dünyası bi’hoş olur.
Bilinmez nerede gezer içmeden sarhoş olur.
Tutkun aşkıda geçti bu da aşk-ı Debian olur.

Aşk dedikleri özgürlüğün zıttı bir durum olsada.
Özgür tanımında esaretin yeri hiç bulunmasada.
Debra’ın gözlerinde ne gördün söylene Murdock.
Mânân aşkıda geçti nicesi mecnun-u Debian olur.

Özgürlüğün kisvesiyle ettin bizi kendine tutsak.
Söyle revâmıdır bu böylesi hapiste esir tutmak.
Hani insan hürdü, yasak sanki elaleme bakmak.
Nazarın aşkida geçti ışıldaman nur-u Debian olur.

Bir kalbi ikiye bölüp ayrılıktan figân eylemişsin.
O yetmez gibi önümüze koyup remz eylemişsin.
Biz nasıl biliriz ki ayrılığı vâsıl olamadık ki ona.
Şanın aşkıda geçti namın diğer baba Debian olur.

İsmin aşk ile koyulmuş senin sırrın sıfatında mı?
Onca varisin var da onlardan sana fayda var mı?
Yoksa özgürlüğe giden yolcuya bunlar normal mi?
Katren aşkıda geçti damlan umman-ı Debian olur.

Her şey aşkı geçmiş sen aşık bile olmadın be felâsife.
Yazılanlardan utan diyeceğimde sen bensin he felâsife.
Öyleyse aşık ve mâşuk’u dahada bir birine karıştırma.
Duygun aşkıda geçti bundan âhırı felâsife-i Debian olur.

Açık kaynak Dünyası kapitalist sistemle şavaşmaktan duygularını anlatmaya henüz daha imkan bulamadı.
Bu gidişle de zor bulacaktır çünkü her an ya telif hakları ya çıkar hakları ya da mülkiyet hakları gibi gerçekte mesnetsiz ama işleşiyde geçerliliği olan çarklar varken ve bunun altında ezilmeme savaşı verirken altta yatan o duygusunu nasıl ifade etsin.

”Şiir altta yatanın üstte çıkmasıdır”

Elbette bu ezici çarklardan kullanıcılarda etkilenmekte ve büyük çoğunluk Linux’tan sadece bir metâ gibi faydalanmaktadırlar.

O bir metâ değil, mânâdır.
O bir mal değil, candır.

El emeği göz nurudur,
özgürlüğün belgesidir.

Umarız bir gün açık kaynak hak etiği yeri bulur, savaşmaktan bulamadığı fırsatları da kavuşur.

Özgürlük yoksa felsefe yok.
Felsefe yoksa derinlik yok.
Derinlik yoksa şiir de yok.
Şiir yoksa hayatın anlamı yok.