Pardus vari

Varı yok yoku var ederiz, küçücük beyinlerimizde.
Bu aslında gerçekte de böyledir, hakikat nezdinde.
Var da yok ta sonsuza kadar, bir diğerinin peşinde.
Kafalarımız karışıktır, hayal vari izdüşümlerimiz olur.

Bazen geleceğe notlar düşer, bazende geçmişimizi sileriz.
Öğretimiz bebekken başlar, düşüncemizi böyle inşa ederiz.
Sonra ufak dağları biz yaratırız, ahkamın en alasını keseriz.
Cehalet özümüzdür, her daim bilgin vari söylemlerimiz olur.


Bilgi denilen yaşanmamışsa, çok okumanın anlamı nedir?
İnsan kendini tanımazsa, araştırmanın bize faydası nedir?
Hepsi bir kenara, mutluluğu bilmeden bulacağınız nedir?
Gerçek içeride değil mi? Gayrısı Mecnun vari seraplar olur?

Ne ilk nefesimizi biliriz ne de son nefesimizi düşünürüz.
Ne kendimizi yargılar ne de ötekinin iyiliğini düşünürüz.
Sadece egomuzu biliriz, başkalarını da sözde düşünürüz.
Alemin en tehlikeli canlılarıyız, kral vari rüyalarımız olur.

Eleştirmeyi çok severiz, kendimiz hiç bir şey yapmasak da.
Emekleri hor görürüz, hele de az biraz işten anlıyorsak da.
Ben olsaydım öyle yapardım, ötekinden haz etmiyorsak da.
Anında mahkeme kurarız, lakin cellat vari infazlarımız olur.

Ben, sen, o kimdir ki bende ben, sende sen, o da o
Yanılsamanın kurbanıyız, hikayemiz en temelde o
Ruhlar sırasını bekliyor, yaşam denilen mezbaha o
Gelenin işi gitmek, kalanda kasap vari katliam olur.

Doğduğu günü bilmeyen, öleceği günü bilir mi?
Cehaletimiz daha hayırlı, gidenler geri gelir mi?
Hem oku hem yaz, taklitçiye biliyor denilir mi?
Karambole yaşama, meçhul vari kayıpların olur.

Pek çok şeyi seçemediğin hayatta, tek bir şeyi seçebilirsin.
Para da vermene gerek yok ki tercihini o yönde verebilirsin.
Sana zorla dayatılana değil, gönülden sunulana geçebilirsin.
GNU/Linux’u bildin mi? Onun da Pardus vari pervaneleri olur.