Ubuntu değil

Karanlık taraflar da dolanırken, ışığın değdi bana.
Yazılım kurdu değilem nası kuram seni makinama.
Yabancı dilim de yoktur, ya her şey sarpa sararsa.
Methini çok duydum, seni alam peki ederin kaç para?

Yoktur özgürlüğün değeri, yanıp giden kağıt parçalarında.
Kağıt parçalarını bildin mi? cüzdanınla vicdanın arasında.
Uzak değil ki özgürlük, kopmak istemezsen prangalarında.
Özgürlük alınmaz ki satılsın, muhabbetin yoksa yollarında.

Öncekilerin izini sürdükçe, iz olacaksın evvelsizliğe.
Durmak kayıp, bırakmak ölüm, ermelisin cahilsizliğe.
Bir tuğla da sen koy, aş esareti kapılma hayalsizliğe.
Var soyut yok somut oluyor, bir fikrin ince güllerinde.

Nedir ince gül dikensiz fikir? mis kokusuyla sarhoş edende.
Şaraba meylimiz yok ama ayıkta değiliz sırrı sırra çekende.
Akibet belli, berduşuz sahi büyüsü bâki cama nakşedende
Kalemde kemik dil de insaf yok, doldur şair sâf şiiri içende.

Böyledir işte bir kadeh seni, sende herkesi sarhoş edersin.
Ne onlar konuştuğunu anlarlar, ne de derdini ifade edersin.
Artık araya perdeler çekilir, başka lisandan hitap edersin.
Elveda esaret merhaba hürriyet, beni de âzat eder misin?

Kimse esir almaz, bakmazsan hayalin penceresinden.
Özgürlüğe girişte, tutan çok olur karşılıksız ellerinden.
Payı paylaşım paydası özgürlük, güvenlik kalesinden.
Yak esareti savur gitsin, doğarsın ânka’nın küllerinden.

Yazı zor, okumak gereksiz; paylaşım değil.
Yoldaşa cevap, ötekine sükut; ustalık değil.
Bilgiçlik hüner, cehaletin kadim; kalıcı değil.
Kurmak zahmet, kullanım eziyet; Ubuntu değil.

Bu şiir önce Ubuntu‘daşlara ve nezninde tüm Linux camiasına armağanımdır..

Sevgiler ..