Ağaçtan Öte.

🌲 🌲 🌲 🌲
Dört mevsim, yedi iklim ve beş kıtada.
Sonsuzluk mu cilveleşir bu manzarada.
Yoksa manzara ruhsuzluğa mı benzer.
Kök salan geçmişler, gök duvaklarıyla.

Siretin karanlıklarına esir olan, ey süret.
Ne görünen ne görünmeyen, o âri hayalet.
Sana bakanlar göremedi, edemedi sirayet.
Ne kökün kök, ne dalın dal, ayrısın nihayet.

Bir kayanın başında, bir yazının ortasında.
Bir ırmak kenarında, susuz bir çöl yanında.
Gizemlerin yaşama tutunduğun her diyarda.
Rüzgarlar esti geçti, çoğaldın her bir yanda.

Ruhsal bir bedensizliğin, olmayan cisimsizliğinde.
Varolmamış güzelliğe, gamzeysen resimsizliğinde.
Tarifi olmazsa bunca eşyanın, nice isimsizliğinde.
Bakmak görmek değildir, körlüğü basiretsizliğinde.

Eğer konuşuyor olsaydın, şairler seni şiirlemezdi.
Ressamlar resmetmez, ozanlarsa gölgelenmezdi.
Vahiyler nehyetmez, Aşıklar sırlarınıda demezlerdi.
Lakin seni ne kimse bildi, nede sen kimseye dedin.

Asalet ayakta ölürmüş, ayakta ölüm sana yakışır.
Bizimkisi ölüm değil zulüm, bize anca bu yakışır.
Herkes bilseydi sırrın, sende hiç rahat olmazdın.
Bilmeden böyle oldu ki bilmemekte cahile yakışır.

Kökten gövdeye, gövdeden dala, daldan göğe uzanırsın.
Bir köprüye misal, sana bakana sanki hayatı anlatırsın.
Yoksa yaratılış denilen şeyin, özeti midir sende ki seyir.
Öyleyse daha çok anlamayız, niçün sükutu lisan edersin.

Herkesin cansız gördüğü ey cansızlık, canın canıydın sen.
Konuşan kendi gürültüsünden duymaz, özün özüydün sen.
Kökün geçmişe, dalın göğe uzanır, mânâya mânâydın sen.
Sessiz doğ, sessiz yaşa, sessiz öl, ruhun da ruhuydun sen.

🌲 🌲 🌲 🌲