kısaca Ölen atlarınızın yanına gitmektir, mevzusu budur, onlardan yardım istemek, onlara kurban sunmak, onların onur gurur duyacağı işler yapmak, onların izlerinin dışına çıkmamak gibi yan olaylarıyla birlikte desteklenen bir bütündür.
Aksi durumda bir nevi özünden ayrılmamaktır ki bunu bugün bu toplum için konuşmak bile abestir, gerçi çoğu toplumlarda böyledir zaten.
Zira kendini İslam zannedenden tutunda modern dünya ile bir görene kadar, kendini farklı gören insanların oluşturduğu bir toplum(lar)da yaşıyoruz.
Adam öldüğünde Müslümanların yanına veya Tanrının yanına gideceğini sanıyor ki nerede Atalar kültürü, nerede Ruhlar kültürü?
Geçmişiyle hiç mi hiç bir bağı olmayan, kendi aslından Atalarından kopan bu anlayışa zaten Atalar kültürü en kötü şey gelir.
Konuyu uzatacağım ama Ataların yanlış yapmışta sen mi doğru yapıyorsun, demezler mi adama?
veya Atalarının yanına gittiğinde onlar seni Reddettiğinde nereye gideceksin?
Veya başka toplumlar demez mi ulen sen iyi biri olaydın veya güvenilir biri olaydın, Atalarını terk etmez, Atasına saygısı olmayan bize nasıl saygısı olsun?
Veya Ataların seni dışladıklarına göre, demek ki vardır bir bildikleri demezler miydi?
Ataların seni kabul etmeze, bu seni başkalarıda kabul etmeyecek anlamına gelir.
Yani sen kişisel olarak ne kadarda doğruyu bilsen de, kendi yolunu çizsen de bu seni Atalarının yanında yapmaz, onlar seni kabul etmez demektir bu.
Zira Atalarda itiraz değil saygı esastır, sen onlara saygı duymazsan onlar sana saygı niye duysun? öldüğün zaman seni yanlarına niye alsınlar, seni kabullensinler veya Ruhları sana niye yardım etsin vs.
Bu benim için hiç önemli değil, ben doğru yolumu buldum, onlardan bana ne diyen için, bu dünya nasıl ki harita harita parsellenmiş ve sende o parsel içinde bir ailede, sülalede doğmuşsan, öldükten sonrasıda parsel parseldir, ve her Ataların bir yeri yurdu vardır.
Burada nasıl ki vatansız, kimliksiz biri, diğer kimlikler ve vatanlar karşısında bir hiçse, aynen orada da öyledir.
Kimliğini bilmeyen, yerini yurdunu bilmeyen, Atalarının izinden ayrılanlar adeta savrulan küller misali savruk ruhlardır.
O yüzden öldükten sonra ne oluyor 'un cevabı Atalar kültüründe böyledir, başkası ne der, neye inanır bilmem, bildiğim budur.
Diğer yandan bunca kavgalar döğüşler burada vardır, ötesi için geçerli değildir, ötelerde uyum vardır, o yüzden burada Atalar kültürü deyince, bunu kelle avcılığı olarak algılayıp, diğer insanları katletmek aklınıza bile gelmesin, bu tiplerinde Atalar kültüründe yeri yoktur.
Bunu böyle diyenler, ırkçılığı bu amaçla körükleyenler, zaten Atalar kültürünü kendi iğrenç amaçları için kullananlar olmuştur ki amaç Atalar kültünün kötü gösterilmesinden başka bir şey değildir.
Ya inandığı dini güzel göstermek gayesi, yada inandığı ideolojiyi güzel gösterme gayesi ile kötülerler bu eski inancı.
Özetle her ırk kendi ırkının yanına gidecekse-ki Atalar kültürü böyle der-kendinin nasıl gittiğine dikkat etsin, zira onun ırkının Ataları ne kan meraklısıdır nede Tanrı meraklısıdır.
Dinler çıkmazdan öncede Atalar kültürü vardı.
Her türlü ideoloji, din, fikir eskir, o yüzden ara ara güncellenmesi gerekir ama Atalar kültürü eskimez, eskimediğinin kanıtı bugünde elan böyle yaşayan toplumların olmasıdır, ama unutulur, tıpkı kültürünü unuttuğunu bile unutanlar gibi unutulur.
ATALAR KÜLTÜRÜ!
Öz kültürümüzdü,
Gayri unuttuk gittik!
Şehirler büyüledi bizi.
Yabandan nefret ettik.
Şeytandan kaçtık sanki.
Unutmayı yaşıyoruz.
Ve korkuyoruz!
İnkar ediyoruz!
Olamaz diyoruz!
Şehrin çocuklarıyız.
Medeniyet halkalarıyız.
Göz, kulak hep kapalı.
Hava, su geçirmez.
Duyma yok!
Görme yok!
Atalar yok!
Onlar ölü!
Bitti.
Ölü konuşmaz!
Bitti.
Ölüyle konuşulmaz!
Bitti.
Efsane oldular!
Böyle inanmaca.
Öylesi yaşamaca.
Hesapları kapandı,
Uçmağa uçup gittiler.
Niye konuşsunlar ki?
Dünya sağlara kaldı.
Ölenler sırasını savdı.
Bağ koptu, hat kesildi!
Yaşıyoruz ama köksüsüz!
Zembille mi gökten indik?
Kaya kovuğunda mı büyüdük?
Sadece ölüleri mi gömdük?
Hayır, geçmişimizi gömdük.
Kaybettik hükümsüzdürler.
Unutmaksa işin bahanesi.
Geçmişi sevmiyoruz be abi.
Esas mesele o, kaçıyoruz.
Nefret ediyoruz onlardan.
Bugüne ters yönleri var?
Gericilik kabul edilemez!
Kimse karanlıkları istemez?
Tribünlere oynamak güzel.
Çağdaş görünmek lazım.
Yalanlar, riyalar, çakmalar.
Üstte yer, altta gök oldu.
Tersimiz dönmüş.
Şehirlerde büyüdük.
Yağmurlarda ıslandık.
Çamurunu görmedik.
Şehrin cezbesi var.
Caddeleri ışıl ışıl.
Sokakları cıvıl cıvıl.
İnsanları pırıl pırıl.
Hijyen, Konfor, İhtişam.
5 yıldızlı lüks tatiller.
Kredi kartıyla hileler.
Yabanda ne var?
Sinek, böcek, kene.
Heç işte.
Fark var, cezbe yok.
Arkana bakma, kaç!
Kaçabildiğin yere kaç!
Öyle uzağa kaç ki unut!
Evlat Atasını unutur mu?
Düşünmezse, unutur tabii!
İnsan ruhunu unutur mu?
Unutmuşsun işte!
Ata unutur mu?
O unutmaz!
Ata ölmez!
Ata unutmaz!
Ata sorumludur!
Kültürüne sahiptir!
Ruhlarsa işin örtüsü.
Evlatlar kültürü değil.
Adsızlar kültürü değil.
Köksüzler kültürü değil.
Unutanlar kültürü değil.
Tarihe düşülen not değil.
Bizatihi tarihin kendi onlar!
Alemde bir adları var.
Unutsakta namları var.
Bin yıl geçsede.
Bin atlı koşsada.
Bin ejder kovsada.
Bir insan kalsada.
İlk neyse son odur!
Yazgıda yazan olur.
Önce Atalar kültürü vardı.
Sonrada o kültür olacak.
Elanda o kültür vardır.
Ama nedir, sır oldular.
Uyanmışlık, aydınlanmışlık.
Atalar kültürüne ait değil.
Uyan-ma, Aydınlan-ma.
Bunlar yasak işlerdir.
Ruhlara tuzaklardır.
Hiç bir şey bil-me,
Sadece Atanı bil.
Atanın yolunu, yurdunu bil.
Mezarını taşını toprağını bil.
Ocak tütsün, töre yürüsün.
Yer demir gök bakır.
Atan yoksa sen yoksun.
Kimliksiz, kişilik olur mu?
Ata Ana adı boş kalır mı?
Sana değil atana bakarlar?
Seni değil, atanı sorarlar?
Kimsin, nesin öyle anlarlar!
Varlık yoksa gölge yok.
Kafan karışmasın.
Sen varlık değilsin.
Sen gölgesin.
Ananın rüyasısın.
Atanın yansımasısın.
Onların geleceğisin.
Ümidi, özlemi, duasısın.
Hepsi senin için öldüler!
Sende onlar için doğdun!
Kendin için yaşayamazsın!
Onlar için yaşayacaksın!
Evlat atasını unutmazsa,
Ata evladını hiç unutmaz!
Bu mudur?
Budur!
Kültür.
Ocak.
Tüt.
Bak.
Gör.
Ata.
Ana.
Bil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder