Niye geldik!

Ne için geldik dünyaya! Cevabı belli değil mi?
Ölmek için geliyoruz! Bu cevap net değil mi?
Ölmeye gelmeyen varsa-ki öylesi duyulmadı.
Yaşamak hayal, ötesi akıl tutulması değil mi?

Ölmeye geliyoruz yaşamaya değil, hangi gerçek.
Yaşamak hayal nihayeti de ölmek, bu acı gerçek.
Yaşamaya gelse herkes yaşardı ama o da değil.
Doğmadan ölenler, doğunca ölenler, işte gerçek.

Gerçek öyle sirayet eder ki bakmasını bilene.
Hayaller, kurgular, seraplar, görmesini bilene.
Gerçeği aradığınız an da, o sizden kopar gider.
Gerçek uzaklar da olamaz, yanındakini bilene.

Bulmak için arama, arama için kaybetmek lazım.
Sen neyini kaybettin ki bunu iyi düşünmek lazım.
Bulduğun kaybın değilse, o zaten aradığın değil.
Kaybetmeyen aramaz, bunu böyle bilmek lazım.

Gölgenin uzunluğu varlığını geçebilir, önemli değil.
Önemli olan varlığın kendisi, gölgeler varlık değil.
Gölge her yerde, hepsi toplansa bir varlık değil.
O gölgedir, ne kadar uzasada varlığı geçer değil.

Aslı unutup fasıllara dalmak, insana bu mu yakışır.
Ölmeye geldiğini unutup, azimle yaşama mı yapışır.
Bırakmakta istemez güya irade var, akıllar karışır.
Niye geldin dünyaya, kim kimle, acep neden yarışır.

En başta soru yanlış; Niye geldin dünyaya denmez.
İradesiyle gelmeyenlere, böyle sual zaten edilmez.
Bu suali soran da cevaplayan da, gerçeği düşünmez.
Gerçekte acıdır, yanlış suale doğru cevap verilmez.

Doğru cevapları doğrulara ver, bilmediğini bilemezsin.
Her şey bilinir diye kuralda yok, istesende bilemezsin.
Okuyarak insanın bir şeyler öğrenmesi onun zannıdır.
Hiç bir kitap gerçeği yazamaz, boşa okur bilemezsin.

Harflerle sayıların ruhu yok, tıpkı bu şiirde olduğu gibi.
Ruha soru cevap yok, onun bilişi özünde hissettiği gibi.
Başka canlılar niye gelmiş, bunu bilmez bilmek istemez.
İnsana ne oluyor, derdi ne? Ateşe uçan pervaneler gibi.

Niye geldin dediler, sanki kendin irade etmişsin gibi.
Arayana tuzaklar hazır, soru baştan doğruymuş gibi.
İşte insan bu kadar kendine el olursa, olacağı budur.
Hayatta boşluk olmaz, olmazı olduran mahirmiş gibi.

Boşluk denilen şey zaten doluydu, doğrusunu diyende.
Sor kendine ben kimim! Nereden gelip nereye gidende.
Bir cevap yok mu? Sormak beyhûde, sessizliği işitende.
Ruhaniyet böyledir, söz yok sezgi var, sezgiyi sezende.
                                          ♥ ♥ ♥