Yapamıyorum, olmuyor!

Bebekken çorba yemeye zorladılar bizi, ama yapamıyorduk olmuyordu, kusuyorduk, zamanla yapmaya başladık.
Ulen ne güzel şeymiş bu dedik, ardında ıngaaaa! diyerek yeri göğü inlettik, getirin bir şeyler, çabuk! dedik.

Emeklemeye gayret ettik ama ıı ıhh!... olmuyordu ama o da ne! emekliyoruz. Vay canına çok sevindik.
İnsanlık için küçük bir sürünme, ama benim için dünyalar idi, yaşasın türlerin kardeşliği.
Demek ki yapabiliyor muşuz dedik.

Derken ayakta durmaya çalıştık, heyyt bea! sarhoş mu oldum ne? Mama şişede durduğu gibi durmuyordu, dünya sallanıyor yav dedik.
Derken onuda başardık.

Yürüme sırat köprüsü gibiydi, imkansızdı adeta. Yapamıyorduk olmuyordu, her seferinde hava yastığı bezlerimiz sayesinde, yer çekiminin şefkatli kucağındaydık. Onuda geçtikya koşarak, tutabilene aşk olsun bizi!

Nereden nereye!

Yapamıyorum dediğinizde bu onu yapmanız gerektiğini gösterir ki yapamıyorum demek zaten ilk adımdır.

Sevgiler