Bir Bitkinin Rüyasıyım...

Bir bitkinin yabanıyım, bir o kadar kendimden uzakta.
Bir o kadar da yakınmışım, sürekli bitkilerle temasta.
Konuşmasalar bile, bizlere sessizce haykırıyorlarmış.
Sessizlik duyulmaz ki demeyin, hissedilir edebiyatla.

Bir bitkinin katiliyim, kendi eliyle kendini öldüren.
Olmadı üstüne basıp, ardına bakmaz öylece giden.
Var mı kendinden olanı yiyerek, mutlu ömür süren.
Heyhat! ne derin bir uyku, uyansa bile rüya gören.

Bir bitkinin bedeniyim, başka biri oldum rüyamda.
Korkulardan kaçıp, koştum caddelerde sokaklarda.
Dalıp gitmişim, kaybolunca bir de kalın kitaplarda.
Bulana aşk olsun, aranıp durdum aklımın yollarında.

Bir bitkinin sevinciyim, neşeler içindeydim çocukken.
Ne olduğumu unuttum, çok tokatlar yedim büyürken.
İnsana evrilirdikçe, acı ne tatlı ne, onu çok bilmeden.
Yıllar geçti gitti, yorgun gözlerle maziyi seyrederken.

Bir bitkinin tebessümüyüm, buseleriydi yüze konan.
Bahar tomurcuk demekti, mis gibiydi toprak kokan.
Her şey tarifle olmaz, tarifle duygular anlaşılmaz.
Mesele doğa gibi olmakta. Ol doğa değilsen korkan.

Bir bitkinin tecrübesiyim, cehlimi öğrendim eh işte.
En büyük kitapmış hayat, öncesini bileydim ah işte.
Belki de böyle olması gerektiği için, bu böyle oldu.
Olmayacak olan olmamış, o da böyle olmuş be işte.

Bir bitkinin hayranıyım, hayretle temaşa eyleyen.
Mistik nameler eşliğinde, mûsiki ziyafeti dinleyen.
Ne görsem o benim, ne duysam ondan ayrı değilim.
Ne tuhaf ama! Kendini bunlardan uzakta belleyen.

Bir bitkinin ruhuyum, onun adına onunla gezen tozan.
Onun eliyim gözüyüm, onunla birlikte konuşan duyan.
Yalnız değilim, milyarlarla beraber duyguyu paylaşan.
Nefesim bile nefesidir, odur beni böylesine çoşturan.

Bir bitkinin aşkıyım, maşukutur bunu şiirsele döken.
Şairin aklı şaştı gitti, duygudur kağıt üstüne çöken.
Artık hiçlik denen şeyde kalmadı, geldiği yere gitti.
Ölüm dahi yokluk değil, bülbüldür yolların da öten.

Bir bitkinin kalemiyim, sanki yaz dedi bende yazdım.
Ben bende değilem, bencileyin buncağız nasıl yazdım.
Anlamadım olay ne? bu anlamadığıma da takılmadım.
Duygular boşandı, yağmurlar altında ıslanıp yazdım.

Bir bitkinin toprağıyım, ondan gelip ona gitmece.
Ondan gayrı değilim, sitemli sözü kinaye etmece.
Çok şeyler yazılıp söylendi ama böylesi yazılmadı.
Bir rüya yansımasıyım, sır değil nede zor bilmece.

Bir bitkinin rüyasıyım, maceradır bu yaşananlar.
Kimlik bunalımları, kişilik kayıplarıdır yazılanlar.
Bitkilerde kendinden öncesinin masum rüyasıdır.
Gittiği yeri bilir, geldiği yere bakınca anlayanlar.
                            ♥ ♥ ♥ ♥