Meleklerin hülyasıyım, varlıkların da hayaliyim.
Hem onların aynası, hemde onlardan yansıyanım.
Sadece birini yaşayan değil, hepsini yaşayanım.
Tesadüf yok, tekamül olmadığının farkındayım.
Neden geldim dünyaya?
Meleklere ders için geldim derim!
Ben gelmezsem kimi suçlayacaklardı?
Kimi yargılayacaklardı derim?
Aynayım dedimya, yansıtmaya geldim!
Suçu, suçlayana göstermeye geldim!
Her insan gibi parıl parıldım.
Her olması gereken ayna gibi.
Parlak, pürüzsüz, ışıl ışıldım!
Suç varsa, aynada değildir ki?
Yansıttığı için onda değildir ki?
Ondan yansıyandadır!
Suç gören gözdedir,
Onu bilen akıldadır.
Suçladığınsındır.
Yargıladığınsındır.
Ayna ne kadar suçluysa, o kadar suçluyum.
Yani suçtan beriyim, suçlayandan öteyim.
Suçladılar insanı, kendini kutsayanlar!
Görmediler kendilerini!
Suçu dışında zennedenler!
Böyle olmaz ki?
Bilmek böyle değildir ki?
Bilakis imtihanın kendisi insandı.
İnsan kime imtihandı, kendine mi?
Kendi kendine imtihan olmaz ki?
Bıçak kınını kesmez ki?
Yaratılışıda, yaşayışıda imtihandı.
İmtihanın bizâtihi kendisiydi insan!
Aynalar unutuldu, yansımalar kaldı.
İsimler unutuldu, günahlar kaldı.
Her şeyi karıştırdılar bir birine.
Geriye bir sürü kalın kitaplar.
Süslü İllüzyonlar, komplolar kaldı.
Avcı kimdi? Tuzak kimeydi?
Neye bakıyor olduğuna iyi bak!
Ha dünya yaşamı illüzyon değildi.
Kanlı, canlı, dinamik, kinetik, mekanik her türlü aksiyonun içinde olduğu bir yerdir dünya.
Ruhlar dünyası gibi STATİK değildir, goca dünyamız.
Seviyoruz ki, geliyoruz! :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder