Aşk sırdır!

AŞK ACZİYETTİR...
AŞK YANMAKTIR...
AŞK YALNIZLIKTIR...
AŞK ÇARESİZLİKTİR...
vs.
Allah çaresiz olabilir mi?
Melekler, Ruhlar çaresiz olabilir mi?
Nasıl aşık olsunlar?
Nasıl maşuk olsunlar?

Allah kendine aşıktır!

Melekler kendine aşıktır!

Ruhlar da kendine aşıktır!

İşin aslı böyle.

Bunların hepside kendince güçlüdür, kudretlidir, ihtiyaçsızdırlar, acziyet içine girmezler/giremezler, o yüzden kendinden başkasına aşık olmazlar/olamazlar.
Niye olsunlar, nasıl olsunlar ki?

Aşkın zaten darma-dağın eden bir gücü vardır, kimseyle konuşmaz, konuşulanı anlamaz, anladığını cevaplayamaz, içini açamaz, derdini dökemezsin. 

Dizlerde derman, gözlerde ferman, boğazda düğümdür.

Bir heveste değildir, arzu ise hiç değildir.

Yakıcı olandır, yanıcı olandır, yasak olandır.

Helede istediği zaman istediğine "sahip" olabilmek varken, kendiylede mutluyken niye riske girsinler ki? 

Sefil olmak onlara nice olsun ki?
Öte yandan insan gönlüne kilit vurulabilir mi?
Sadece bana aşık ol denilebilir mi?

Neyse efendim lafı uzatmayayım, bilen için "acziyet" en insani durumdur. Acziyette insanın hem en zayıf tarafı, hemde en güçlü tarafıdır.
İnsandan başkası aşıkta olamaz, maşukta olamaz!

Bu da insan dediğimiz, bu madde bedenli varlığa mümkündür.

Ayrıca dinlerin üstüde bu aşk sırrı ile örtüldü, sırlandı ki, o peygamberlerde de sadece "İlahi Aşk" mı vardı? 

İşte bunu böyle zannetmekte safça olur! 

Zira onlarda insandı!

Peygamberlerin de çoğu iki aşka sahiptiler, hem İlahi aşk ve hemde insanî aşk!

Böyle olmakla beraber, ilahi aşk hiç bir zaman çift taraflı olmaz, tek taraflı olur, çünkü yaratan acziyet içine düşemez!

Aksine Mushafta onun hep güçlü ve kudretli olduğundan söz edilir ki, aşk ismi zaten geçmez bile, haliyle olan şey şudur; olay tek taraflı melankolik bir aşktır, o da insandadır!

Aşık mazurda görülür elbet, aşık, aşkından dolayı suçlanamaz.

Tabi insanda ki bu duygu o denli güçlüdür ki yaratana bile aşık olabilecek seviyededir.

Amma velakin,

Allah aciz olmaz.
Melekler aciz olmaz.
Ruhlar aciz olmaz.
Sonsuza kadar kendi kendilerine yete-bilirler.
O yüzden (anca)
Allah kendini sever!
Melekler kendini sever!
Ruhlar da kendini sever!
Teknik olarak ne başkasına aşık olabilirler, nede başkasının kendine olan aşkına ihtiyaçları olur.
Çünkü,

AŞK acziyettir...

AŞK yanmaktır...

AŞK yalnızlıktır...

AŞK çaresizliktir..

AŞK nefessizliktir..

AŞK yemeden içmeden de kesilmektir!

Bir ruh, bir melek yemeden içmeden kesilse n'olacak ki?

Ona ne etki edecek ki?

Kısacası Ruhaniyette Aşık/Maşuk yoktur, olamaz!

Ama bu dünyada olur, Madde tamda bunun içindir. Madde de bir sürü engeller vardır, kısıtlar vardır.

Aşk engeller bütünüdür!

Madde aleminde olmanın nedenlerinden biride bu olabilir mi?

Bu bir ödül mü? Yoksa ceza mı?

Başka milletlerin şarkılarını dinleyin, edebiyatlarını okuyun, her satırı aşk kokar.
Aşksız millet yoktur!
Ama o engeller, imkansızlıklar, ayrılıklarla da örülüdür.

Kolay aşkta yoktur!

Her insan aşkı yaşamasa da bilir, bu potansiyelle doğar çünkü. 

Poransiyel acziyettir!
Acziyette engellerdir!

Engellere inanıyorum!

Aşıklar tepesi değil, aşıklar dünyasıdır bu dünya!
Kaç aşık gördün?

Kaç kere aşık oldun?

Dikkat et! 

Aklının gittiği, mecnun olduğun aşklardan bahsediyorum, yoksa dizilerde ki gibi aşkını şakıyanlardan bahsetmiyorum.

Medusa bakışları gibi taş kesilen o aşklardan bahsediyorum.

Belki herkeste böyle aşk olmaz evet ama olanda da aşk yıkıcı olur tabi.

Bunu iyi bilmek lazımdır.

O yüzden olmadığı da iyidir.

Ağır bir yüktür aşk, her bünye bunu kaldıramaz.

Belkide yerlere göklere teklif edilen ama insandan başkasının da kabul etmediği, o emanetin bizatihi kendisi de bu olabilir.

A Ş K !
İşte aşık insan, karşısındakini de kendi gibi "zan" ettiği için, zanneder ki aşk her yerdedir, herkestedir!

Yok böyle bir aşk!
Aşk böyle bir şey değil! 

Buradan başka bir yerde aşk yok !...
İnsandan başka aşık olan varlıkta yok !... 

 

Anlıyor musun?  
Aşkın zaafındır, zaafında aşkındır!  

Şimdi o acziyetine iyi bak!
En zayıf yanın, en güçlü yanındır !... 

^_^