Büyük cevap!

Her şeyin hazır olduğu bir hayata gel, akıl, fikir, kitap, din, bilim, irfan vs. vs. vs. hepsi olsun.

Hiç bir eksiklik olmasın.
Olanı bırak, olmayanın peşine düş!
Ondan "özel" yardım da iste?
Olmadı sistemde eksiklik ara!

Oy, oy, oy!
Neredesin?
Duy beni!
Tanrıyı cevaba zorla!
Cevap yok!
Cevapsızlık!

Sürekli düşün.
Tam saha pres!
Sistem arızalı mı ne!?
Dürüst olalım, kimse onu düşünmüyor!
Herkes kendini düşünüyor.
Hep dahasını istiyor!
Onu bulan bununla yetinecek mi?
Şimdi isyan eden, o zaman şükredecek mi?
İnanıyor musun buna?
İtiraf et!
Ya cevap ver, ya da kendimi yok ederim!
Tehdit, tehdit, tehdit!
Halifeliği de kimseye bırakmıyor.
Ya benimsin ya kara toprağın.
Varsa yoksa kendilikcilik, ötesi yok!
O da kendini düşünüyor ve susuyor.
Bu büyük cevaptır!
Halden anlarsan, taşlar bile dile gelir.
O neyse o olursun.
Tanrı değilsin ama ondan da ayrı değilsin.
Tanrısalsın...
Parçasısın...
Kullan bunu...
Halden anla...
Hep o mu anlayacak?
O neden susuyor?
İçselleştir...
Düşün acaba neden?
Çık kendinden.
O değilsin ama o ol masuscuktan.
Neden susarsın...
Tanrısal düşün!
Amacın ne?
Konuşsan konuşur muydun?
Noksan yaratmadın mı?
Tastamam her şeyi verdin mi?
Potansiyelleri de mi verdin?
Öyleyse neden?
Anlaşılmak mı istiyorsun?
Nasıl!
Anlaşılmak isteyen konuşmaz mı?
Susar mı?
Eseriyle övünmek mi ister?
Eserini görmek mi ister?
Eserininde onu mu anlamasını mı ister?
Anne Kartalın yavsunun uçmasını gözlemesi gibi mi gözler?
Bir tebessüm mü hissettim ne?
Tebessüme tebessüm!
Bir tebessümde benden. 
Anlıyorum...
Bende susuyorum öyleyse.

"Sözde mana vardır, manada ise söz yoktur!"
[İbni Arabi]