Basiret

 25 yıl kadar önce, hocam ile küçük bir çay ocağında oturuyorduk, başkaları da vardı, sonra müteahhit M. denen, önceden de tanıdığımız biri geldi ve hoca ile tartışmaya başladı. Hoca kadar bilgisi zaten yoktu, bilgisizdi, birde tartıştığı konuda da haksızdı ama işte egonun verdiği özgüvenle iyice şımardı.

Ben sadece seyrediyordum... 🙂

Hoca oturuyor o ayaktaydı, adeta hocanın üstüne atlayacak gibiydi, sonra oturdu, sonrada sanki suyun altında gibiydi, az evvel kükreyen adam konuşamıyordu, 1-2 dk. sürdü bu, o ara hoca ile göz göze geldim, o da fark etmişti durumu, sadece ikimiz farketmiştik, ötekiler hayal dünyalarındaydı...

Derken oturduğu yerden kaymaya başlayınca ötekiler de fark etti, yav bişi oluyor, hop filan diyerek tuttular adamı, sonrada ambulans çağırdılar adamı götürdüler, aylar sonra duyduk ki ölmüş.

Allah şımaranları sevmez [Kasas 76]

O gün benim için ilginç bir gündü, 

Cehaletin cesurluğu mu desem? 

Basiret denen şeyin önemi mi desem? 

İnsan ölüme giderken bile inatçılığı mı desem? 

Şımarıklığı mı desem? 

Ne desem bilemiyorum ama "şımarıklık" denen şeyin, o gün iyi bir şey olmadığını "an be an" hayretle seyrettim.

İşin tuhafıda o gün orada olanlar, bu hikayeden başka hikayeler ürettiler, kimsede ya bu hoca ile tartıştığı için, şımardı, haksızdı ondan yamuldu diyemediler, bunu farkedemediler. 

Çünkü basiretleri kapalıydı. 🤔

NatGeo da bir deney yaptılar.

Kalabalık bir parkta bir kapkaç/hırsızlık olayı düzenlediler, olay hızlı bir şekilde oldu, sonrada 10 şahit bulup olayı anlatmaları istendi.

Bu 10 kişinin dediği de bir birini tutmadı, hepside başka bir şey anlattı.🙂

Meğer beyin emin olmasa bile "boşluk doldurmaca" yaparmış, bende bunu bizzat yaşamıştım.

Şimdi insanların şahitliğine ne kadar güvenilir? 

Bence hiç güvenilmez. 🙂